Pomiędzy dwoma samogłoskami
„g” nigdy nie brzmiało tak głęboko,
jak w mieście,
które pierwszej nocy otwarło swe trójwymiarowe trzewia
na moje pragnienie by się zgubić.

Podczas gdy znani mi ziemscy królowie
przeskakiwali z jednego miejsca na drugie w podręcznikach historii,
ty jako książę, który nie lubi brudnych gierek,
nie przegapiłeś żadnej szansy, aby znaleźć moje źródło w półmroku.
Przejechałeś swym palcem wskazującym do mojego ujścia,
następnie w górę i w dół,
znów w górę i w dół
i przepłynąłeś jak rzeka,
i rozlałeś się w moje dopływy,
w górę i w dół…

Po mostach
ode mnie do ciebie od ciebie do mnie od ciebie do ciebie do mnie,
biegłam tu i tam,
aby odnaleźć bardziej siebie niż ciebie,
a ty cichutko ruszyłeś ścieżką, na której cię zgubiłam…
Złożyłeś swe wargi na mym najbardziej wzburzonym punkcie,
rankiem zapytałeś:
„Wrócisz?”,
nie, nie zapytałeś,
uśmiechnąłeś się,
powiedziałeś:
„Wrócisz!”. 

_Tłumaczenie: Paweł Sakowski
© Instytut kultury Miejskiej
Przekład z tomiku “Dowód (nie)osobisty” nominowanego do nagrody “Europejski Poeta Wolności 2018”
europejskipoetawolnosci.pl