Dajcie mi inną mapę, bo na tej jest błąd.
Gdzie są mrówki, gdzie ich książka adresowa?
gdzie są płonące drzewa,
i gdzie jest czarny kondukt pogrzebowy idący przez las,
gdzie są nietoperze i gdzie trzepot ich skrzydeł?

Wyuczyłam się na pamięć zadań z geografii,
lecz nie znalazłam miast we właściwych miejscach:
w zupełnie w innych miejscach
zupełnie inni ludzie
spojrzeli na moją mapę,
wyrzekli niezrozumiałe słowa, przeszli.

Pod jakim kolorem mam szukać moich przyjaciół,
dlaczego kochanków nie oznaczono kursywą,
gdzie się podziali łajdacy, naiwniacy i nieudacznicy,
gdzie mam szukać Boga?
Dlaczego nie zapisaliście odległości od marzeń:
w kilometrach, w milimetrach,
gdzie jest mój dom, stół kuchenny,
świeżo umyte zioła,
dlaczego nie pachnie kolendrą?

Wśród tego całego błękitu gdzie są dzieci
mieszkające w przygranicznych wsiach,
gdzie są ich oczy?
Linią przerywaną należało zaznaczyć czekanie, a wężykiem płacz:
kto to tak nabazgrał?

Dajcie mi inną mapę — tu życia brak! 

_Tłumaczenie: Paweł Sakowski
© Instytut kultury Miejskiej
Przekład z tomiku “Dowód (nie)osobisty” nominowanego do nagrody “Europejski Poeta Wolności 2018”
europejskipoetawolnosci.pl