Pośród gór wędruje wielbłąd
zgarbiony,
wychudzony,
wycieńczony,
objuczony,
słońcem spalony,
bezzębny,
zajeżdżony,
z głową pełną świetlanych przemówień,
w myślach przebywa na plaży w Antalyi…

Na prawo od wielbłąda strzały,
na lewo od wielbłąda strzały,
nad wielbłądem pusto.

Żadna kula nie ima się wielbłąda,
ponieważ… przecież to bez sensu…
wielbłąd ma to po prostu gdzieś,
bo to przecież wielbłąd,
bo wszędzie wokół jest pustynia,
bo zniknął poganiacz,
bo strzelali…

PS
Nie wysyła się wykształconego wielbłąda na pustynię.
Aby oszczędzić na kulach,
estetycznie przydusza się pysk wielbłąda poduszką.
Pozorna wolność pustyni,
to brak pustyni.
W bezzębny pysk zabiedzonego wielbłąda
wpycha się suszony pokarm,
aby żując go, wielbłąd nie dostrzegał strzelaniny.

_Tłumaczenie: Paweł Sakowski
© Instytut kultury Miejskiej
Przekład z tomiku “Dowód (nie)osobisty” nominowanego do nagrody “Europejski Poeta Wolności 2018”
europejskipoetawolnosci.pl