Her şiir bir ayakkabı,
her bir ayakkabı da bir şiir.

Bir ayakkabıdan daha uzağa götürür bazı şiirler.  
Tıkırdayan şiirler vardır, yanlara doğru genişleyen    
ayağınızı vuran şiirler de,
o yüzden
giymemeli başkalarının şiirini.

Yazlık haikular vardır,
uzun kışlık şiirler
ve ilk yağmurla aşınan
sonbaharlık şiirler.

Yetişkinlerin şiirlerini giyer gençler
sağı solu karıştırarak,
daha da genç görünürler böylece.
Yetişkinlerse bilmez bağcıklarını bağlamayı.

Yeni şiirler gıcırdar,
eskilerse sessizdir.  

Sıvışmak için hep bir şiir vardır,
eve götüren bir şiir,
içeri girmeden önce çıkarman gereken bir şiir,
bir başkasını giymek için –
düz, tüylü, ev içleriyle uyumlu.  

Şiiri anlamak için, derisini yakmana gerek yok,
Bir sokakta dur sadece ve “Kayboldum!” de.

_Çeviren: Gonca Özmen